2022 After a long period of no exhibitions my agenda exploaded. Started with the Salon by Pulchri Studio followed by an invitation for another exhibition there named Pulchro Sacrum. Then I made a painting for the 175 years jubilee of Pulchri Studio. After this I started to make paintings for the Jubilee of 750 years cityrights of Gouda. In total 6 important women of the history of Gouda. After this I made paintings for my soloexhibition in the Biennale of Kunst van Het Geloven in the Church of The King in Vierlingsbeek. In some days my painting "Chemical Pollution"will show in Museum Fundatie in the 22'Climate exhibition. Right now I am making a selfie for upcoming exhibition for the jubilee of Pulchri studio in The Hague which will be opend on 1st of october by Prinses Beatrix of The Netherlands (former Queen of The Netherlands)
2021 From april to june the postponed "Last Supper exhibition" in Museum Odapark center of Contemporary Art finally was on show in a special way following a route in the city of Venray. NordArt made special videos of some of the participants through the 21 years of Nordart, where I was selected for participaiting.
I am currently working on 6 different paintings. When I feel that they are ready they will appear here.I started to paint again In june 2021, after 1 year and 3 months not being able to stand or sit in front of a painting.Still copying with aftermath of Long Covid. Hoop you understand and will be curious about what I am doing right now.
2020 This was a really strange year as for everybody. It started good with a big exhibition in march with the name "Last Supper"It got cancelled because of Corona as all the other exhibitions. I got Covid by an opening in march just before hell broke loose.I had it for in total 10 months and had no energy for working but I made a lot of ideas though for at least 8 years to paint..The small Octopuspainting I made in The Covid time.In october I was participating in a an exhibition in Long Beach, Los Angeles. The exhibition opened online and was only open online because of the Corona. An exhibition with ARTNOMADEN in Prinsenkwartier in Delft was open two days and postponed 3 months and then it was taken away due to unknown length of Lockdown.
2019 This year started with an an exhibition in Museum Gouda, Salon 2019. The first exhibition of ARTNomaden Kunstcommunity in Firma van Drie in Gouda and the second in the summer in Pulchri Studio in The Hague. In the summer I showed in NordArt 2019 , one of the biggest exhibitions in Europe with "X" and "Y". I also was showing my work in Museum Fundatie over the summer with "Life"and "Behind the Mask". In the spring I got an assignment for two paintings of the new City Hall of Zuidplas. The second will follow in july. I am taking a lot of time after this hectic past year to develope new work. There is soon a lot of new work to paint. After a trip to New York City in the end of the year I got in contact with a curator and the next groupsexhibition in America will be In Los Angeles.
2018 In 2018 I was selected from 3300 artists from all over the world to participate in Nordart 2018 together with 199 artists. It was a jubileumyear of 20 years of Nordart and my work "Last Supper" was selected together with 6 other artist's works to represent NordArt2019 in newspapers all over Germany. In total over 150 newspapers. I had exhibitions in The Hague, in Schiedam (Stedelijk Museum Schiedam) and in Gouda. I was also sketching a lot and developed as an artist. Thinking and painting and made less paintings but now I am prepeared for 2019.
2017 In 2017 I showed my paintings over the summer in the Kunstenfestival Watou in Belgium and in The "Zomerexpo" in Museum de Fundatie in Zwolle, The Netherlands.I also had exhibitions in Stedelijk Museum of Schiedam, Castle of Herkenrode, Hasselt in Belgium, In Vizenca, Italy, Arnhem, Gouda and a big soloexhibition in the Villagechurch of Zevenhuizen in the Netherlands. All these exhibitions resulted in diversity of paintings.
2015-2016 In 2015-2016 I had exhibitions in Düsseldorf, London, Gouda, The Hague, Bilthoven and on the Island Ameland.I participaited a month in an Artist in Rescidence with the name artgouda. Artgouda was situatedin an old Orphanage in the center of Gouda, The Netherlands.
2014 In year 2014 I was working towards a big exhibition in Stedelijk Museum Gouda with the artistcollectief Nocturne.The name was "The dark side of Beauty".Okt 2014-feb 2015
2012-2013 In 2013 I had a soloexhibition in Galerie Katuin, Granada in Spain. Exhibitions with NOCTURNE in Rotterdam, Gouda and in Geldrop. Other exhibitions in The Hague and a lot of intervieuws resulting in a diversity of paintings due to the theme of some exhibitions.I also showed in Düsseldorf in von fraunberg artgallery.In 2012 I painted the famous Linda de Mol in the TV show"Sterren op het doek". ("Stars on canvas")I had in total 8 exhibitions in The Hague and Enschede.
2011 In 2011 I had a big solo exhibition in Edsvik Konsthall in Stockholm with in total 34 paintings.Thereby I participaited in a big exhibition named NORDART closeby Kiel in Germany.I also showed in The Twente Biennale and in the BLOOOM Artfair in Keulen in Germany via Cabinodd Galleryand I had a soloexhibition in Granada, Spain.Exhibitions in The Hague, Amsterdam, Gouda and Enschede throughout the year.
2009-2010 In year 2010 I showed in Edsvik konsthall in Stockholm and a soloexhibition in Gallery Colours in The Hague.Through the year I exhibited several times in The Hague, Utrecht and Stockholm.All resulting in a diversity of paintings.In 2009 I showed in Hong Kong by Hong Kong Internationaal Artshow. I participaitedin a show in Seoul, South Korea and also in Affordable Artfair in Brussel.Through the year I had exhibitions in Museum Gouda and in The Hague.
2008 This year I had a solo exhibition in 2nd Seoul New International Artfair, Seoul in South Korea I also had solo exhibitions in Pulchri Studio, The Hague and in Galerie Mooi in Alkmaar.Through the year I showed in Leiden, The Hague, Doetinchem, Alkmaar and Stockholm. Resulting in a diversity of paintings.
2006-2007 In 2007 I won the Jacob Hartog Award in The Hague and beginning of 2008 I had a big soloexhibition in Pulchri Studio in The Hague. Resulting in these paintings for the upcoming show.In the spring of 2007 I had a soloexhibition in Galerie Houses of Art in Marbella., Spain.Through the year I showed in Gouda, Leiden, Utrecht, The Hague, Stockholm, and in Varenna (Italy).
Selected text over my ART
Birgitta's art reflects the untamed power of the Scandinavian countryside and its wildlife, most notably illustrated by the powerful Viking symbol of strength - the wolf. We often naturally gravitate towards archetypes like this one, as they are instinctively embedded in our psyche. Being a Swede, I'm proud to have Viking blood running through my veins. The female warriors who fought bravely for their country and were respected with admiration by the people make me feel inspired. To think that women were given equal rights and recognition in the Viking era is truly remarkable and heartwarming. Strong female warriors with an outstanding position in society. Their role was not limited to bearing and raising children.
As I go along the lengthy creative journey, my intuition guides me through every step. My ideas keep repeating and transforming until the painting reveals its own unique narrative.
Last Supper Growing up in Sweden, I have always promoted the notion of equal rights. Therefore, my objective of spreading this message has become my life's mission. My 'Last Supper' art piece reflects this goal where I'm providing women a place at the table. By doing so, I'm hoping to change and rewrite history through my paintings. Numerous remarkable and heroic women throughout history never received the praises that they deserved. Unfortunately, only a few of them were featured in history books. To bring parity and create visibility for women, I am solely focusing on female subject matters for my artwork. My paintings will depict women in a variety of circumstances and life situations. The harmony in the world has been disrupted as nature, animals, and women are not given the respect they deserve. The result of this imbalance is an increase in temperatures, natural disasters like fires and storms, earthquakes, floods, and invasions. Diseases too have spread far beyond their means due to the chaos caused by such events. We have yet to discover that all things are interconnected, with each other intricately linked. Everything is made up of energy and we tend to rely heavily on money as the driving factor in our lives, often taking us out of balance.
Biennale Kunst van het Geloven Editie 8, 2022 Transformatie
For the catalouge of Nordart 2019 International Art Exhibition NordArt 2019: 1 June – 13 October 2019
As is often the case in Birgitta Jansdotter's work, the diptych "X" and "Y" raises more questions than it answers. What is a woman, what is a man? Are we looking at gods, fallen angels, lovers? Are they part of a whole, forever separated or in the process of becoming one? Do they cover their faces in introspection or shame? Is the power of their mind shaping the mysterious landscape, rich in myths and symbols? And into what, creation or apocalypse? Are they perhaps hiding from it? Is telepathy connecting them, or are they mourning because of their loss? Virtuous in their use of art historical and contemporary pop culture elements, Jansdotter's hybrid paintings tell us stories about the joys and sorrows of human relationships. She places emphasis on the roles and stereotypes women have been traditionally assigned, find themselves in now and should be claiming for themselves in future. Birgitta Sundström Jansdotter, originally from Sweden, has been living and working in the Netherlands since 2001. She has exhibited her work worldwide and has been awarded several art prizes.
Text: Peter Hinrichs
Krachtige, stoere, uitdagende, verleidelijke en tegelijk kwetsbare vrouwen spelen de hoofdrol in de monumentale werken van Birgitta Sundström Jansdotter. Stereotype, geïdealiseerde vrouwen zoals we kennen uit de populaire cultuur, mode- en reclamewereld. Met indringende ogen in bleke gezichten kijken ze de toeschouwer aan waardoor deze tot het werk wordt aangetrokken, maar tegelijkertijd een beklemmende sfeer ervaart door de bizarre en surrealistische setting waarin ze figureren. Door de vrouwen in een nieuwe context te plaatsen, soms provocerend en ironisch, daagt de schilderes de toeschouwer uit na te denken over deze stereotypering van de vrouw. Cliché-beelden uit onze huidige populaire cultuur, maar ook die van het vrouwbeeld in de kunstgeschiedenis. Bijvoorbeeld het thema van het laatste avondmaal krijgt bij Birgitta een totaal ander aanzicht en betekenis wanneer zij alle hoofdrollen toebedeelt aan krachtige en verleidelijke vrouwen. De vrouwen bestaan niet in werkelijkheid, maar zien er wel levensecht uit. Jansdotter werkt het liefst op grote formaten. Met voornamelijk zwart, wit en enkele felle kleuren worden de figuren zorgvuldig uitgewerkt met acrylverf. De achtergrond bestaat veelal uit abstracte, grafische patronen of Zweedse landschappen, geschilderd vanuit herinneringen aan haar vaderland. Ze geeft bewust geen beschrijvende titels aan haar werk om haar eigen beleving niet aan de toeschouwer op te dringen. De vrouwen worden geschilderd met een variatie aan emoties en expressies. Hierdoor ontstaan er een gelaagdheid in het werk waarbij zowel universele als heel persoonlijke gevoelens en ervaringen naar boven kunnen komen. Jansdotter begon haar carrière in Zweden waar zij haar eerste solo-expositie had in 1994. Sinds 2001 woont ze in Nederland en werkt in haar atelier in Nieuwerkerk aan den IJssel. Zij exposeerde in musea, galeries en op kunstbeurzen in Zuid-Korea, Hong Kong, Engeland, Zweden, Italië, België, Spanje, Duitsland en Nederland en ontving vier kunstprijzen in Zweden en Nederland, waaronder in 2007 de Jacob Hartogprijs en de Cultuurprijs Zuidplas 2017. De zomer van 2017 was haar werk vertegenwoordigd in de Zomerexpo 2017, Museum de Fundatie, Zwolle en Kunstenfestival Watou, België.
Marielle Lassche juni 2017
Powerful, tough, challenging, tempting and-at the same time-vulnerable women play the leading role in the monumental works of Swedish born Birgitta Sundström Jansdotter. She paints the stereotype of the idealized woman, known from popular culture, fashion and advertising, displaying a variety of emotions and expressions, evoking a multiplicity of both universal and very personal feelings and reactions. Jansdotter, who began her career in Sweden, held her first solo exhibition in 1994 in Luleå. Since 2001 she works from her Studio in the Netherlands (Nieuwerkerk aan den Ijssel). Her work has been exhibited worldwide in museums, galleries and art fairs from South Korea and Hong Kong, to the UK, Sweden, Italy, Belgium, Spain, Germany and the Netherlands. Most recently her work was on display at the Summer Expo 2017 in Museum de Fundatie, the Netherlands, and at the Kunstenfestival Watou, Belgium. In the summer of 2018 (4 months) her paintings is to be seen in NordArt in Büdelsdorf, Germany, one of the largest annual exhibitions of contemporary art in Europe. Jansdotter has received two art prices in Sweden. In the Netherlands she has been awarded the Jacob Hartogprijs (2007) and the Cultuurprijs Zuidplas (2017).
Birgitta förändrar världen. I hennes målningar ger hon sina porträtt uttryck som överraskar och samtidigt fängslar betraktaren. I hennes målningar finns element som är igenkänningsbara, men de väcker också mer frågor.
Thomas van Zeijl
( Birgitta is changing the world. In her paintings, she gives her portraits expressions that surprise and at the same time captivate the viewer. In her paintings there are elements that are recognizable, but they also raise more questions.)
Geboren in Gävle, Zweden op 2 september 1966 en woonachting en werkzaam in Nederland sinds 2001. Na in Zweden diverse opleidingen genoten te hebben op het gebied van beeldende kunst en pedagogie is de keuze gevallen op de schilderkunst en de keramiek. "Ik weet dat ik al werd gegrepen door gezichtsuitdrukkingen toen ik vier jaar was, en altijd gezichten schilderde."
In haar schilderijen staat de mens centraal. De nadruk wordt gelegd op het samenspel van de mens onderling en met zijn omgeving. In grote realistische schilderijen wordt uitdrukking gegevens aan het voortdurende rollenspel van de mensen.
TEXT for different catalogs Birgitta Sundström Jansdotter paints monumental, and with a cheeky wink to the 'normal' rules in painting. Her works are a fusion between material and subject where the figures simultaneously contrast with, and blend into the background. The female figure and its strength and weakness is a recurring element. In her paintings gives Birgitta an expression of the ongoing roleplay between people
TEXT voor verschillende catalogi
Birgitta Sundström Jansdotter schildert monumentaal, brutaal en met een knipoog naar de ‘gangbare’ regels binnen de schilderkunst. Haar werken zijn een samensmelting tussen materiaal en onderwerp waarbij de figuren tegelijkertijd contrasteren met, en opgaan in, de achtergrond. De vrouwfiguur en haar kracht en zwakte is een terugkerend element. In haar schilderijen geeft Birgitta een uitdrukking aan het voortdurende rollenspel tussen mensen.
schildert monumentaal, brutaal en met een knipoog naar de ‘gangbare’ regels binnen de schilderkunst. Haar werken zijn een samensmelting tussen materiaal en onderwerp waarbij de figuren tegelijkertijd contrasteren met, en opgaan in de achtergrond. De vrouwfiguur en haar kracht en zwakte is een terugkerend element. In haar schilderijen geeft Birgitta een uitdrukking aan het voortdurende rollenspel tussen mensen.
Een kenmerk van haar werk zijn de vrouwen- en meisjesfiguren met hun indringende blikken. Ze kijken afstandelijk, maar hebben allemaal een grote aantrekkingskracht. Aanvankelijk waren de vrouwen zelf beeldbepalend, maar de laatste jaren zijn ze steeds meer ‘deel van het geheel’ geworden. Ze figureren nu in bizarre, surrealistische settings in combinatie met andere figuren en objecten. Hierdoor wordt een sfeer gecreëerd die beklemmend kan zijn, maar tegelijkertijd nieuwsgierigheid opwekt en vragen oproept. Birgitta Sundström weet haar ideeën in een sterke, heldere beeldtaal te vertalen waarin de herhaling en kleurcontrasten kenmerkend zijn voor haar huidige stijl. Ze schildert nu vooral in zwart en wit, hier en daar subtiel aangevuld met rood, paars of blauw.
Text: Ella Buzo, Tetem kunstruimte
De Gouda krant en op verschillende internetsites .
Beeldend kunstenaar Birgitta Sundström Jansdotter werkt mee aan Salon 2019, een tentoonstelling in Museum Gouda met werk van 25 kunstenaars uit het Groene Hart, die loopt van 29 januari tot en met 9 juni 2019.
In de monumentale werken van Birgitta Sundström Jansdotter, spelen krachtige, stoere, uitdagende, verleidelijke en tegelijk kwetsbare vrouwen de hoofdrol. Stereotype, geïdealiseerde vrouwen zoals we kennen uit de populaire cultuur, mode- en reclamewereld. Door de vrouwen in een nieuwe context te plaatsen, soms provocerend en ironisch, daagt de schilderes de toeschouwer uit na te denken over deze stereotypering van de vrouw. Cliché-beelden uit onze huidige populaire cultuur, maar ook die van het vrouwbeeld in de kunstgeschiedenis. Jansdotter werkt het liefst op grote formaten. Met voornamelijk zwart, wit en enkele felle kleuren worden de figuren zorgvuldig uitgewerkt met acrylverf. De achtergrond bestaat veelal uit abstracte, grafische patronen of Zweedse landschappen, geschilderd vanuit herinneringen aan haar vaderland. Jansdotter begon haar carrière in Zweden waar zij haar eerste solo-expositie had in 1994. Sinds 2001 woont ze in Nederland en werkt in haar atelier in Nieuwerkerk aan den IJssel. Zij exposeerde in musea, galeries en op kunstbeurzen in Zuid-Korea, Hong Kong, Engeland, Zweden, Italië, België, Spanje, Duitsland en Nederland en ontving vier kunstprijzen in Zweden en Nederland, waaronder in 2007 de Jacob Hartogprijs en de Cultuurprijs Zuidplas 2017. www.museumGouda.nl www.birgittasundstromjansdotter.com
Nationale Kunstweek in Zuidplas start met presentatie schilderijen Birgitta Sundström Jansdotter
De Nationale Kunstweek 2019 is in Zuidplas officieel gestart met een presentatie van twee schilderijen van cultuurprijswinnaar 2017 Birgitta Sundström Jansdotter. De beeldend kunstenaar uit Nieuwerkerk aan den IJssel heeft bij de uitreiking in 2017 beloofd dat zij voor het nieuwe gemeentehuis een schilderij wilde maken. Zij heeft nu een serie van twee werken geschilderd voor de multifunctionele ruimte (o.a. trouwzaal) in het nieuwe zeer duurzame gemeentehuis. Vanaf nu is tijdens werkdagen haar werk te zien voor alle inwoners uit Zuidplas en belangstellenden.
Schilderij compleet Bij de opening van het nieuwe gemeentehuis door staatssecretaris Tamara van Ark was één schilderij al te zien, het tweede doek is nu ook af. “Een mooi moment om de nationale Kunstweek mee af te trappen”, vertelt cultuurwethouder Jan Verbeek. “Op deze manier krijgt de cultuurprijs die onze gemeente jaarlijks uitreikt aan een persoon die cultuur uit Zuidplas verder brengt, waarde en betekenis. Tijdens deze week wordt ook de Cultuurprijs Gemeente Zuidplas 2019 uitgereikt. Cultuur verbindt”.
Watertuin in de kunst Sinds juli heeft Zuidplas een nieuwe gebiedsprofilering, waarin het water een onderscheidend element is. Ook in het nieuwe gemeentehuis wil Zuidplas de verbinding maken met water en het polderlandschap. In het interieur zijn die kleuren en elementen terug te zien. Birgitta Sundström Jansdotter heeft in haar werken ook deze elementen toegepast. Opvallend op de twee ronde doeken is de waterlijn en het leven op, in en langs het water. Kenmerkende gebouwen die aan de horizon in Zuidplas zijn te zien, heeft Sundström geschilderd, zoals de KVT Toren, de hervormde kerk in Zevenhuizen. In haar persoonlijke en duidelijk onderscheidende schilderstijl die zich kenmerkt door sterke contrasten, wisselende perspectieven waardoor surrealistisch, en een sterk vrouwbeeld zijn de twee ronde doeken ‘echte Sundströms’. De bewoners op haar doeken voelen zich thuis en zijn als een vis in het water.
Ambassadeur Zuidplas Wethouder Daan de Haas verantwoordelijk voor de nieuwbouw van het zeer duurzame gemeentehuis: “Wij zien ons gemeentehuis, evenals onze dorpen, de molens, de Rotte en de Hollandse IJssel, de steenovens, de recreatiegebieden, waterberging, het laagste punt als ‘beelden’ in de Watertuin van de Zuidelijke Randstad. We zijn er trots op dat in een van de duurzaamste gemeentehuizen van Nederland nu permanent werk van een internationaal kunstenaar én een inwoner uit Zuidplas is te zien. Dit is een voorbeeld van een kansrijke verbinding tussen kunst en ambassadeurschap.”
Bezichtiging Inwoners uit Zuidplas en bezoekers kunnen de werken van Birgitta Sundström Jansdotter tijdens kantoortijden bezichtigen, tenzij de ruimte is gereserveerd voor vergaderingen of een huwelijk. Bij de receptiebalie is achtergrondinformatie beschikbaar.
Ellen van Ojen, nov 2019
Pandora jan 2018
Ik houd van vervreemding in mijn werk
Interview met Birgitta Sundström Jansdotter
Door Lizan van Dijk & Ruud Vermeer
Het atelier van de kunstenares is tegelijk haar woonhuis. In de gang staat een stelling met werk en schilderbenodigdheden en aan de wanden hangen schilderijen die we kennen van diverse exposities door heel Nederland. We herkennen onmiddellijk de vrouwfiguren die er vaak een centrale plek innemen.
Birgitta werd geboren in het Zweedse Gävle, 200 kilometer ten noorden van Stockholm. Daar bracht ze haar jeugd door en begon op jonge leeftijd te tekenen en schilderen. Het viel haar moeder toen al op dat wat ze tekende anatomisch klopte. De zakelijke kant van haar kunstenaarschap heeft ze wellicht van haar grootvader. Deze had een ijsjesfabriek en maakte de allereerste waterijsjes in Zweden.
In de jaren negentig exposeerde ze op verschillende locaties in Zweden, onder andere in Luleå, in het hoge noorden, duizend kilometer van huis. Daar deed ze ook een pedagogie opleiding binnen de kunst om les te kunnen geven.
“Het was er koud in de winter. De zon kwam maar een paar uur overdag op en in de zomer gaat hij nooit onder. “ In een oud pand dat afgebroken zou worden waren ateliers voor schilders. Daar kon ze zich richten op haar schildertechniek en ontwikkeling. De bossen in het wilde koude Lapland komen terug in haar schilderijen. Dat is iets wat zij steeds vaker schildert. De natuur en de dieren in Zweden zijn belangrijk in haar werk.
Naar Nederland
In 2001 bracht de liefde haar naar Nederland. Ze had op vakantie in Frankrijk een Nederlandse man leren kennen. De relatie is inmiddels voorbij, maar Birgitta is met haar zoon wel in Nederland blijven wonen. Ze leerde al snel allerlei mensen kennen door in de tentoonstellingscommissie van Firma van Drie, de voormalige Stadsgalerie van Gouda te gaan zitten. Iets dat best lastig was, omdat ze nog volop bezig was Nederlands te leren. Daarnaast organiseerde ze ook uitwisselingsprojecten voor Nederlandse en Zweedse kunstenaars. Ze bouwde een netwerk op en ging toen haar zoon een jaar oud was voor één dag in de week naar de Vrije Academie in Den Haag om een vierjarige opleiding te volgen. Daar besloot ze om een andere weg in te slaan. “Ik was in een nieuw land en maakte een nieuwe start. Ik werd door het strakke, moderne design van Nederland in mijn kunst beïnvloed. Dankzij een niet optimaal werkende digitale camera ontwikkelde ik een nieuwe schilderstijl. Alle foto’s die ik nam, waren overbelicht waardoor de gezichten er heel wit uit kwamen te zien. Dat effect vond ik ontzettend mooi want op die manier krijgt het gezicht een andere uitstraling, meer simplistisch dan het in werkelijkheid is.
Ik weet van tevoren niet precies welke richting ik op ga. Zowel bewust als onbewust laat ik mij inspireren door de onderwerpen. Ik verzamel informatie en laat het op mij inwerken. Pas wanneer het schilderij voltooid is kan ik soms diepere betekenislagen zien, die ik tijdens het schilderen zelf nog niet begreep.”
Haar werk werd in 2007 in Nederland opgemerkt, toen ze de Jacob Hartogprijs won. In de jaren erna nam ze deel aan exposities in Engeland, Zweden, Italië, België, Spanje en Duitsland. In 2008 en 2009 waren haar schilderijen ook te zien in Zuid-Korea en Hong Kong. In 2017 won ze haar vierde prijs, deze keer de Cultuurprijs of Gemeente Zuidplas. Verder werd haar werk ook geëxposeerd op de Twente Biënnale, de NordArt Kunstexpo in Büdelsdorf (Duitsland) en op het Kunstenfestival in Watou (België), waar twaalf schilderijen hingen waaronder Het Laatste Avondmaal.
Nocturne
Voor de groepsexpositie van het kunstenaarscollectief Nocturne in Museum Gouda maakte ze in 2014 onder ander De vergeten Maria’s, een werk vol religieuze symboliek en verwijzingen naar hedendaagse iconen. De deelnemers kregen de opdracht om met nieuw werk te reageren op de collectie van Museum Gouda. Dit schilderij was een reactie op de Maria’s die in de kapelzaal hangen.
“Nadat het Maria-schilderij voltooid was, besefte ik dat nonnen, als ze hun gelofte afleggen, trouwen met Jezus. Tijdens dit huwelijk zijn ze in het wit gekleed. Na een bepaalde periode komt het volgende ritueel en kleden ze zich in het zwart. Ik las na het maken van dit schilderij een verhaal dat ze voor de volgende stap op de knieën naar het altaar moesten gaan. Hun eigen naam en eigendommen werden hen ontnomen en daarna kregen ze de zwarte kleding. Dat zat allemaal in mijn werk: de vrouw met de witte sluier, de vrouw met de bloederige knieën en de vrouw met de zwarte kleding. Er zitten een heleboel verhalen verborgen in dit Maria schilderij.”
Voor deze tentoonstelling maakte Birgitta ook haar monumentale schilderij Het Laatste Avondmaal. “In de zaal waar ik exposeerde was veel porselein en glaswerk en dat gaf mij het idee om Het Laatste Avondmaal te maken. Ik schilderde een grote tafel met eten en drinken waar 13 vrouwen aan zitten. Er is alleen maar een kleine man aanwezig. Hij krijgt een pak voor zijn billen. Mijn schilderij is een reactie op het mannen verhaal. Mijn werk gaat vaak over vrouwen en hoe ze in de geschiedenis zijn behandeld, maar ook over de positie van de vrouw in onze tijd. In Zweden ben ik opgegroeid met het idee dat mannen en vrouwen gelijk zijn en met dit schilderij wilde ik mensen wakker schudden.
Ik vind het interessant hoe mijn schilderijen bij elk figuur veranderen van inhoud. Het gaat mij vooral om het overbrengen van gevoelens. Ik ben altijd bezig met gezichten, uitdrukkingen, gevoelens en emoties. Ik hou van vervreemding in mijn werk. Het schilderij moet niet te veel informatie bevatten. Het is leuker om vragen op te roepen door bijvoorbeeld een voet of arm weg te laten of elementen toe te voegen. Het is aan de kijker om uit te zoeken wat de betekenis is van wat hij ziet. De reden dat ik vrouwen schilder is omdat ik er zelf één ben. Het is makkelijker voor mij om te schilderen vanuit een vrouwenperspektief.”
Ook de omgang met het milieu heeft haar aandacht. Ze geeft daar op geheel eigen wijze een invulling aan. Soms schildert Birgitta binnen een thema. Zo was in 2017 het thema van de Zomerexpositie in Museum De Fundatie: Water. Zij maakte voor deze tentoonstelling het werk Snow, dat getoond werd in een van de kamers van Kasteel Nijenhuis.
In de internationale line up waren er meer Nederlanders te ontdekken. In de Graanschuur bijvoorbeeld kreeg Birgitta Sundström Jansdotter een hele kamer toegewezen om haar werken te tonen. Harde composites, die het stereotiepe vrouwbeeld compleet omdraaien en herschikken tot nieuwe machtsverhoudingen, zoals een kinky laatste avondmaal net uitsluitend vrouwen aan tafel. Kris van der Hart, This Art Fair
( There were more Dutch people to discover in the international line-up. In the Granary, for example, Birgitta Sundström Jansdotter was allocated an entire room to display her works. Hard composites that completely reverse the stereotypical image of women and rearrange them into new power relations, such as a kinky last supper with only women at the table.)
De wedergeboorte van Kunstenfestival Watou juni 2017
This was eerder in Watou, en This is laaiend enthousiast over het Kunstenfestival in het charmante dorp Watou. Het leek erop dat kunstenfestival; niet kon voortbestaan, broodnodige subsidies vielen weg en het festival verkeerde in zwaar weer. Via crowdfunding en de kronkelige paden van de Vlaamse politiek zijn er uiteindelijk toch nog fondsen gevonden en in mei(!) van dit jaar ging het licht voor Watou alsnog op groen. Afgelopen zaterdag was de extra feestelijke opening van de 37e editie en This was erbij. In het kleine dorpje in de Westhoek van Vlaanderen zijn er weer 10 locaties omgetoverd tot kunstruimtes, om de bezoeker te verrassen en te verwonderen met prachtige presentaties vol beeldende kunst, muziek en poëzie. Eenzaamheid is dit jaar het centrale thema, allenigheid zoals de Vlamingen dat zeggen
Deze wedergeboorte heeft het festival goed gedaan, er is meer bezieling dan ooit te voelen in de locaties. Ontroering, facinatie, humor, en ontregeling: er is geen ontkomen aan. Tijdens de route is er gelukkig alle tijd om tussendoor een pintje op het dorpsplein te proeven.
Op sommige locaties is goed te zien dat er hard gewerkt moest worden om alles op tijd klaar te krijgen. In het huisje in de Vijfhoekstraat was de stuc nog nat, maar de installatie van Mark Manders stond te stralen
In de internationale line up waren er meer Nederlanders te ontdekken. In de Graanschuur bijvoorbeeld kreeg Birgitta Sundström Jansdotter een hele kamer toegewezen om haar werken te tonen. Harde composites, die het stereotiepe vrouwbeeld compleet omdraaien en herschikken tot nieuwe machtsverhoudingen, zoals een kinky laatste avondmaal met uitsluitend vrouwen aan tafel.
Floris Kaayk maakt in de Douviehoeve en verpletterende indruk met zijn film Witch doctor, met muziek van de Staat, over de macht van de eenling.
Daan den Houter , die eerder ook deelnam aan This, duikt op drie locaties op: op de Douviehoeve, in de Graanschuur en in de eigen ruimte in de Brouwerij. Met bekend werk als de High Tea Table en de dubbele dood in de muizenval, maar ook met Keep on Dreaming dat speciaal voor Watou is vervaardigd.
Verras jezelf met een weekend Watou. Dompel je onder de gastvrij Vlaanderen voor kunst en cultuur die bruist en verfrist met een licht bittere afdronk, net als het plaatselijke pintje. Kris van der Hart, This Art Fair
Algemeen Dagblad sept 2013
'Een echte 'Birgitta' heb je nog nooit eerder gezien'
NIEUWERKERK A/D IJSSEL
De Zweedse Nieuwerkerkse Birgitta Sundström Jansdotter was vorige week in Düsseldorf voor de start van een expositie van haar schilderijen. "Bij zo'n opening moet je er altijd bij zijn, vind ik. Ik heb er maar eentje overgeslagen. In China."
Ze woont en werkt al twaalf jaar in Nederland. "Maar mijn werk scoort momenteel het best in Duitsland gezien de goede verkoop en de lovende reacties." Sinds de recessie verkopen veel kunstenaars in Nederland hun werk steeds moeilijker. "Veel Nederlanders schatten kunst ook niet goed op waarde. Ze willen een schilderij voor een paar honderd euro. Maar ik ben professional en wil er van leven. Ik ben blij dat ik ook internationaal werk." De Zweedse maakt 10 tot 12 kunstwerken per jaar. In geheel eigen stijl. Hoofdpersonages zijn meestal eigenwijze vrouwen en meisjes. "Ik gebruik geen modellen, maar verzamel wel allerlei informatie. In mijn hoofd mix ik dat en dan komt er een idee uit," vertelt Birgitta over haar werkwijze. Grote voorbeelden in de kunst heeft ze niet. "Ik wil juist authentiek zijn en absoluut niet iets nadoen. Een echte 'Birgitta' moet je nog nooit eerder hebben gezien." Haar stijl ontwikkelde ze gaandeweg. "Je bent er altijd mee bezig en gaat steeds een stapje verder. Ik teken vanaf mijn vierde jaar gezichten. Op m'n veertiende begon ik te schilderen en op m'n twintigste volgde ik een opleiding." Toen ze in 2001 door een relatie in Nederland terechtkwam, had ze een werkplek aan de Vrije Academie in Den Haag en werd lid van kunstenaarsvereniging Pulchri Studio. Haar eerste expositie in Nederland was in Nieuwerkerk, bij Galerie Gielen. In 2007 kreeg ze de Jacob Hartogprijs in Den Haag. "Toen wist ik dat ik goed bezig was." Bij een breder publiek werd ze bekend dankzij een televisieprogramma waarin bekende Nederlanders worden geschilderd. Birgitta mocht Linda de Mol portretteren. Het leverde veel publiciteit op. Zelf doet ze daar ook veel aan. "Voor een kunstenaar zijn nieuwe media en netwerken heel belangrijk," vindt ze. "Ik krijg veel van mijn klanten via Facebook en zet zelf filmpjes op You Tube en teksten op LinkedIn. Zo creëer je je eigen publiek." De expositie in Von Fraunberg Art Gallery in Düsseldorf duurt t/m 4 november. In Pulchri Studio in Den Haag is een expositie te zien t/m 20 oktober. In Eindhoven exposeert Birgitta Sundström Jansdotter van 28 oktober t/m 17 november in Podium Dak met drie andere vrouwelijke kunstenaars onder de naam “Kunstenaars Collectief NOCTURNE” Volgende jaar is Birgitta bezig werk te maken voor een grote expositie van dit kunstenaarskollektief in zes zalen van Museum Gouda. De expo is van 24 oktober tot 10 januari 2014 te zien.
Peter Schilthuizen, Algemeen Dagblad sept 2013
aankondiging voor op de cover: GLANS magazine
Zweedse kunst uit Zuidplas Birgitta Sundström Jansdotter
Artikel:
TEKST: PETER SCHILTHUIZEN FOTO'S: BIRGITTA SUNDSTRÖM JANSDOTTER
citaatteksten:
'Ik schilder vanuit mijn hart. Kunst maken is mijn leven. Ik zou niets anders willen'
'Alles wat ik maak, heeft een betekenis. Ik doe nooit zomaar iets. Er gaat een proces van voorbereiding en nadenken aan vooraf'
'Ik heb heel goed geluisterd naar Linda de Mol tijdens het interview dat wij vooraf met haar hadden. Ze vertelde daarin dat haar familie heel belangrijk voor haar is'
'Als ik Kerst niet in Zweden vier, maak ik er hier altijd een groot feest van. Dan nodig ik heel veel vrienden uit en zet een Zweedse kersttafel voor ze klaar. Met allerlei lekkere Zweedse gerechten'
Werk Birgitta Sundström Jansdotter internationaal in trek 'Overbrengen van een gevoel is mijn artistieke doel'
Al meer dan 150 exposities heeft ze op haar naam staan. De Zweedse Nieuwerkerkse Birgitta Sundström Jansdotter woont nu twaalf jaar in Nederland, maar haar werk is inmiddels ook buiten de landsgrenzen veel gevraagd. "Ik schilder vanuit mijn hart. Kunst maken is mijn leven. Ik zou niets anders willen."
We treffen Birgitta midden in een razend drukke periode. "Ik ben weer eens met allerlei dingen tegelijk bezig," lacht ze. "En dan ook nog een interview voor Glans!" Ze overdrijft niet, want op het moment van ons interview werkt de Zweedse Nieuwerkerkse aan drie exposities tegelijk die op haar programma staan. Ze doet voor het eerst mee aan de manifestatie 'Scandinavië XL' in Haarlem, die zo'n 6000 bezoekers trekt, aan een grote expositie in Podium Dak in Eindhoven en aan de expositie 'Naked' in Pulchri Studio in Den Haag, die loopt tot en met 17 november. Bovendien heeft ze al de eerste voorbereidingen getroffen voor een groepsexpositie met een vrouwencollectief van kunstenaars, NOCTURNE, in het Museum Gouda , die op 18 oktober volgend jaar wordt geopend. En dan loopt er ook nog een expositie in Düsseldorf, waarvoor ze nog extra werken moet afleveren. "Ik kan er niet zoveel meer bij hebben," glimlacht ze om het luxeprobleem. Maar het is wel zo, want kunst maken doe je niet aan de lopende band. Tien tot twaalf werken per jaar is voor Birgitta het maximum. Ze schildert ze zowel in haar atelier in Gouda, als thuis in Nieuwerkerk aan den IJssel. In Nieuwerkerk kon ik geen atelierruimte vinden,ben nog wel steeds op zoek, legt ze uit. Bovendien is het heel praktisch om thuis te werken want dan kan ze de zorg voor haar zoon combineren met haar werk.
Stijl en ontwikkeling De stijl van de Zweedse, die in 2001 door een relatie naar Nederland kwam, is eigenzinnig en apart. Of noem het 'authentiek'. "Ik wil in ieder geval niet iets na doen," stelt ze onomwonden. Ze heeft dan ook geen echte voorbeelden in de kunst. Liever dan op het werk van een andere kunstenaar te lijken, wil ze werk maken dat echt iets van haar is. "Een echte 'Birgitta' moet je nog nooit eerder hebben gezien," is haar stelregel. In de werken van Birgitta gaat het om het overbrengen van gevoelens. "Ik ben altijd bezig met gezichten, uitdrukkingen, gevoelens en emoties. Het gaat mij om wat binnenin mensen gebeurt. Dat probeer ik op een doek tot uiting te brengen. Het overbrengen van gevoel is mijn artistieke doel," legt ze uit. Haar inspiratie put ze daarbij uit haar eigen ervaringen maar ook uit die van mensen in haar omgeving en gebeurtenissen in de wereld om haar heen. "Dat kan ook een bericht in de krant zijn. Of iets dat ik zie op televisie of in een film. Het moet in ieder geval iets zijn dat mij raakt. Zelf probeer ik met mijn kunst ook mensen te raken." "Alles wat ik maak, heeft een betekenis. Ik doe nooit zomaar iets. Er gaat een proces van voorbereiding en nadenken aan vooraf. Je bent er eigenlijk altijd mee bezig. Daarom is het heel moeilijk om te zeggen hoe lang je aan een kunstwerk werkt. Soms duurt de voorbereidende fase drie of vier weken. Maar het idee ervoor kan ik soms al wel jaren hebben. En dat ontwikkelt zich. Op een dag komt het eruit. Soms zit je ook helemaal vast met het maken van een schilderij. Dan laat ik het gewoon een tijdje staan. Of ik gebruik een deel ervan wat wel geslaagd is. Je stopt ook wel eens teveel informatie in een schilderij. Dan moet je wat weghalen." In haar voorbereidende fase is Birgitta druk met fotograferen, schetsen en tekenen, verzamelen van informatie uit kranten en tijdschriften, noem maar op. "Het is altijd weer anders. Mensen worden dan ook wel eens gek van mij. Dan zijn we aan het wandelen en loop ik alleen maar van alles te fotograferen. 'We gingen toch wandelen?' hoor je dan…" grijnst ze. In de beginfase van haar kunstenaarschap werkte Birgitta nog op een heel andere manier dan nu. "Toen ik nog in Zweden woonde, begon ik op het doek met een kleur. Bijvoorbeeld geel. En dan ging ik van daaruit verder. Ik vond als het ware mijn schilderij op het doek. Nu speelt die eerste fase zich af voordat ik op het doek ga werken. Mijn werk was toen kleurrijker. In het begin werkte ik ook met contrasten van licht en donker. Dan doe ik nu nog, maar op een hele andere manier." Haar hoofdpersonages zijn doorgaans vrouwen. Meestal eigenwijze meisjes en vrouwen. Birgitta werkt overigens niet met modellen. Wie goed kijkt naar een aantal schilderijen van Birgitta ziet daar haar gezicht in terug.
Linda de Mol Het werd al heel snel duidelijk dat Birgitta Sundström Jansdotter voor de kunst geboren was. "Al toen ik vier jaar was begon ik met tekenen," vertelt ze. Haar moeder had al snel het talent van haar dochter in de gaten en stimuleerde haar. Op haar veertiende begon ze te schilderen. En toen ze twintig was, ging ze, toen nog in Zweden, een opleiding volgen in de beeldende kunst inclusief een opleiding voor kunst pedagoog die alles bij elkaar 6 jaar duurde. Ook na haar komst naar Nederland bleef ze zich ontwikkelen. Ze kreeg een werkplek aan de Vrije Academie in Den Haag. Bij een groot publiek werd Birgitta Sundström Jansdotter bekend toen ze een tijdje geleden plotseling op televisie kwam. Ze was één van de drie kunstenaars die voor het tv-programma Sterren op het doek een schilderij mocht maken van Linda de Mol. "Ik werd er voor uitgenodigd. Men had mij gezien op de website van een galerie in Enschede die mij vertegenwoordigde. Zo gaat het meestal. Mensen zien je werk op internet of op een expositie in een galerie of lezen iets over je in de media en nemen dan contact op. Ook mond-tot-mondreclame werkt om voor exposities gevraagd te worden." Birgitta maakte een heel bijzonder kunstwerk van Linda. Ze koos niet voor een klassiek portret, maar maakte geheel in haar eigen stijl iets prachtigs: Linda in een fauteuil midden in het water, omringd door zwanen. Dat was niet zomaar. "Ik heb heel goed geluisterd naar het interview dat Hanneke Groenteman had met Linda en daarna mochten wij, tijdens het schilderen, ook vragen stellen. Ze vertelde daarin dat haar familie heel belangrijk voor haar is. Dat geldt ook voor zwanen. Die staan in het schilderij symbool voor de familieband. Ik heb haar ook naar haar favoriete kleur gevraagd: blauw. Daar kies je dan voor. Het water op het schilderij staat voor het leven. Linda staat midden in het leven," licht ze toe. Birgitta geeft haar schilderijen overigens nooit een titel. "Mensen zien er vaak ook iets heel anders in dan wat ik had bedoeld. Dat geeft niet. Mensen mogen het verhaal zelf afmaken." Wat er uiteindelijk met het schilderij van Linda de Mol gebeurde? Het werd op een veiling voor een goed doel verkocht. "De eigenaar komt uit Amsterdam," weet Birgitta.
Netwerken De Zweedse Nieuwerkerkse is een modern kunstenares. En dus zijn voor haar sociale media ook heel belangrijk. "Het is cruciaal voor je netwerk. Je moet niet in je atelier blijven zitten. Het komt niet naar je toe. Je moet er wel iets voor doen. Aan je naamsbekendheid werken. Ik doe veel op Facebook en LinkedIn en zet zelf filmpjes op You Tube. Zo weten de mensen die mij al kennen waar ik mee bezig ben en kunnen andere kunstliefhebbers mijn werk leren kennen. Daarnaast besteed ik ook tijd aan het netwerken op party's en recepties. De Zweedse ambassade nodigt mij regelmatig uit voor recepties, net als de Zweedse Kamer van Koophandel in Nederland. En ik ben ook lid van SWEA. Dat is een organisatie voor Zweedse vrouwen over de hele wereld. Door die contacten ontmoet je mensen en kun je netwerken. Kunstenaar zijn is een eenzaam vak, dus het is wel belangrijk dat je ook onder de mensen komt. Ik heb inmiddels een groot netwerk van mensen die mij kennen. Bij exposities stuur ik ook altijd zelf nog uitnodigingen naar mensen die ik ken" Toen Birgitta in Nederland kwam wonen, werd ze op een feest van de Zweedse ambassadeur door de bekende Zweeds-Nederlandse kunstenaar Ardy Strüwer, die in Den Haag opgroeide, geadviseerd lid te worden van Pulchri Studio, een kunstenaarsvereniging in Den Haag. Via de ballotagecommissie werd ze in 2006 lid hierdoor kreeg ze de mogelijkheid om te exposeren. In 2007 won ze de Jacob Hartogprijs in Den Haag en dat was eigenlijk het begin van een hele reeks exposities, die haar inmiddels op allerlei plaatsen van de wereld brachten, van Italië tot Zuid-Korea. "Ik probeer altijd bij de openingen van de exposities te zijn. Ik geloof dat ik er maar eentje heb overgeslagen, in Hong Kong, dat was echt te ver en te duur, ik was net terug uit Zuid Korea. In 2011 keerde ze voor een heel bijzondere expositie terug naar Zweden. In Stockholm werden toen maar liefst veertig van haar schilderijen tentoongesteld in een overzichtstentoonstelling van haar werk uit 2007 t/m 2011.
Kerst vieren Haar moederland Zweden is ze zeker nog niet vergeten. samen met haar zoon gaat ze er nog regelmatig naar toe. Niet alleen om te exposeren, maar ook om haar ouders, familie, vrienden tijdens de zomervakantie, of soms met Kerst te bezoeken. "Voor Zweden is Kerst op Midzomernacht na het grootste feest van het jaar. Wij vieren het daar op 24 December, op Kerstavond. Zweden hebben geen Sinterklaas, maar met Kerst worden wel cadeautjes aan elkaar gegeven. En op 25 en 26 December gaan mensen net als hier bij elkaar eten." "Als ik Kerst niet in Zweden vier, maak ik er hier altijd een groot feest van. Dan nodig ik heel veel vrienden uit en zet een Zweedse kersttafel voor ze klaar. Met allerlei lekkere Zweedse gerechten. Veel vis. Sill: haring met kruiden in een pot bijvoorbeeld. En zalm. Maar natuurlijk ook Zweedse gehaktballen en uiteraard een grote ham. Ook aardappelgratin met ansjovis mag niet ontbreken. Daar zijn Nederlanders ook dol op, heb ik ontdekt. Dat is altijd het eerste op. Samen met de eieren met garnalen en viskaviaar." Voor wie zich afvraagt waar de Zweedse al die typisch Zweedse ingrediënten vandaan haalt, heeft Birgitta meteen een antwoord klaar. "Die kun je tegenwoordig allemaal kopen bij IKEA, hoor!" "Oud en Nieuw is bij ons ook een groot feest, de Nieuwjaarsdag vieren we ook weer met de familie. Als Zweedse in Nederland die zelf prima Nederlands spreekt, doet Birgitta ook haar best iets van de Zweedse cultuur vast te houden. Zo krijgt haar zoon nu Zweeds onderwijs in Rotterdam. "Daar betaalt de Zweedse staat aan mee voor Zweden in het buitenland. En je moet een kleine eigen bijdrage betalen. Maar ik vind het belangrijk. Ik merk ook dat hij met sprongen vooruit gaat." Zelf probeert ze goed haar contacten te onderhouden met andere Zweden in Nederland en ook het Zweeds bedrijfsleven dat zich in Nederland heeft gevestigd. Ze werkt ook in opdracht voor die bedrijven. Bijvoorbeeld als ze een kunstwerk in hun nieuwe pand willen aanschaffen. Wel blijft altijd het artistieke het bij haar winnen van het commerciële. "Natuurlijk moet je bij opdrachten wel rekening houden met voorwaarden van de opdrachtgever. Maar ik geef er wel altijd een eigen invulling aan."
Exposities Voor Birgitta zijn het drukke tijden en dat blijft nog wel even zo. "Ik werk nu aan de manifestatie “Scandinavie XL in Haarlem, de expositie in Podium Dak in Eindhoven en Aan de expositie 'Naked' bij Pulchri Studio in Den Haag. "Komend jaar ga ik heel veel tijd nodig hebben voor een grote expositie in het Museum Gouda. Daar mogen we met ons kunstenaarscollectief NOCTURNE een expositie verzorgen in vier grote zalen, de Schutterskamer en de kapel. We zijn nu al aan het rondkijken geweest om inspiratie op te doen. Het wordt weer heel spannend. Ik ga een compleet nieuwe serie schilderijen maken." "Ik vind het leuk om met van alles tegelijk bezig te zijn. En het komt ook altijd goed, ook al is het wel eens hectisch en is een schilderij soms pas een paar minuten voordat het naar de expositie moet klaar. Alles wat ik maak, komt voort uit pure passie. Ik schilder vanuit mijn hart. Kunst maken is mijn leven. Ik zou niet anders willen."
Voor wie meer wil lezen over- en kijken naar het werk van Birgitta Sundström Jansdotter: kijk op www.zweedsekunst.nl Peter Schilthuizen voor GLANS magazine 2013
Kleren maken de vrouw Is het omdat ze haar succesvolle baan inruilde voor een carrière in de kunst? Is het omdat ze emigreerde van haar geboorteland Zweden naar Nederland? Is het vanwege de sterke, onafhankelijke en tegelijkertijd kwetsbare en mysterieuze vrouwen die ze schildert? Is het de wijze waarop ze verleden en heden, intuïtie en techniek combineert? Wie zal het zeggen? Eén ding is zeker. In Birgitta’s schilderijen maken kleren de vrouw. Of het nu dames met Victoriaanse hooggesloten jurken zijn of meisjes gekleed in enkel hotpants, hoge hakken en een stropdas, een polka dot of een militair uniform, het zijn de vrouwen die zich aanpassen aan hun kleding en niet andersom. Birgitta S. Jansdotter maakt kleding een substantieel, onderdeel van haar kunst. Haar personages gedragen zich naar hun kleding. Door het schilderen van jurken, uniforms, hoge hakken en daarbij horende accessoires als sieraden, handboeien, tattoos en bizarre pruiken, geeft de schilderes uitdrukking aan de identiteit, al dan niet gespeeld of echt, van haar individuen. De ene keer is de kleding bedoeld om – de ander of jezelf – te behagen, de andere keer om - jezelf of de ander – te onderwerpen. Erotiek is in Birgitta’s werk niet gerelateerd aan naakt of seks maar juist aan het bedekte lichaam en de afwezigheid van seks. De uitdagende, verlegen of autoritaire blikken van haar personages werken vervreemdend voor zover ze niet overeenkomen met de context waarin ze tot uitdrukking komen. Sleutels en handboeien bungelen rond haar middel, aan een strakke maxi-jurk met stropdas. Men verwacht het gezicht van een verzuurde cipier, terwijl een vriendelijk ogend meisje je vanaf het doek glimlachend aanstaart. It doesn’t matter baby. Intentions are good (Whose intentions?). Zomaar wat zinnen uit haar schilderijen waarin fantasierijke en bizarre combinaties van mensen en dieren, kleding en schoeisel, objecten en kleuren zorgen voor de meest verrassende resultaten. Kijkend naar Birgitta’s werken stap je een sprookjeswereld binnen waar zowel de boze stiefmoeder met haar zweep als een zwangere vrouw in een bos, omringd door varkentjes, je kunnen staan opwachten. Onvoorspelbaar en speels zoals kinderen en vrouwen zijn de schilderijen van Birgitta. Ik bewonder haar om de vrijheid die ze zich heeft toegeëigend om een eigen universum te creëren waarin op minimalistische wijze verleden en heden door elkaar lopen. Birgitta lijkt een wereld te willen scheppen waarin vrouwen je indringend aankijken zonder zich bloot te geven en waarin ze zich willen geven zonder zich uit te leveren. Birgitta lijk als geen ander te begrijpen dat iedere vrouw en iedere man andere identiteiten kan aannemen, van overheersend tot onderdanig, van femme fatale tot kindvrouwtje, van gigolo tot held. Dressed of undressed. M.K. 2013
2009 Eva Bredberg Konstvetenskap B Södertörns Högskola Delkurs 3 Identitet
Identitet
Konstnären Birgitta Sundström Jansdotter
Birgitta Sundström Jansdotter är född 2 september 1966 i Gävle. Den orten är också hennes barndomsstad. Sedan 2011 bor hon i Nederländerna, där hon som ensamstående mamma driver en egen firma. Birgitta Sundström Jansdotter är även medlem i ett konstnärskollektiv bestående av fyra kvinnor.[1] Efter många utbildningar i Sverige inom måleri, keramik och pedagogik föll valet på måleri och keramik. Sin första separatutställning var i Luleå 1994. Hon har ställt ut i hela världen bland annat i Nederländerna ställt ut i Sollentuna, Seol i Sydkorea, NORDART i Carlshuette Tyskland, Camaver Kunsthaus di Simona Cao, Sondrio, Italien. Birgitta Sundström Jansdotter har flera gånger fått utmärkelser. År 2007 vann Birgitta det renommerade Jacob Hartog Kunstpris i Haag[2] Hon målar i akryl på canvas med få färger, svart, vitt, gråtoner samt cerise eller blått av vilken svart är hennes favoritfärg.[3] ”Jag söker alltid om jag är på resa efter inspiration. Knäpper massor av kort. Köper böcker och andra saker som kan leda till ett nytt verk. Vad jag än gör så samlar jag inspiration. Hela tiden. Det är en slags livsstil.” Så säger Birgitta Sundström i min intervju med henne. Vid en första titt på konstverken ser kvinnofigurerna ut som fotomodeller, men kvinnofigurerna framställs ofta med detaljer som till exempel klockor, djur, timglas. Det finns alltid något i målningarna som interpellerar med betraktaren. Konstverken har förenklade former och är till viss mån minimalistiska men ändå detaljrika. Centralt i hennes konstverk är kvinnan, vilka ser ut att vara tagna ur sin kontext. När de placeras i nya kontexter får de en ny historia genom att betraktaren interpelleras med konstverket. Få av hennes målningar har titel, hon vill att betraktaren ska bestämma själv vad konstverket ska heta. Jag tycker att detta gör att de kvinnofigurer hon gestaltar skulle kunna vara en spegelbild av betraktaren. Birgitta Sundström Jansdotters konst ligger nära popkonsten, inte den mekanistiskt utförande, utan motivet, kvinnan, hänvisar till den förskönande och ikoniserande bild vi så ofta ser av kvinnan i populärkulturen och reklamvärlden. [4]
Likheter och olikheter En kvinnlig identitet i konsten kan dels vara din egen identitet, dels hur andra ser på dig, dels vilket motiv som avbildas. I de texter jag läser om Birgitta Sundström Jansdotter presenteras hon som konstnär. Epitet kvinnlig förkommer inte. Detta är en stor skillnad mot de konstnärerna i Nordensvans texter[5] om förra sekelskiftets konstnärer av kvinnligt kön. Målarinnor eller akademiflickorna fick måla på avdelningen för kvinnor. Till den avdelning som var för det dåtida samhällets normativa konst hade kvinnorna inte tillträde. Denna särskiljning i ord och tillgång till konstscenen både inom studier och i arbetslivet finns inte i den utsträckningen idag. Om det idag finns en skillnad mellan manlig nationell identitet och kvinnligt nationell identitet vad gäller konstnärskap så får den frågan lämnas öppen i denna analys. Birgitta Sundström Jansdotter är ensamstående mamma sedan 6 år tillbaka. Hade hon levt för 100 år sedan hade hennes kön och familjesituation gjort att hennes konstnärskap hade fått lagts på hyllan. Möjligtvis hade hon kanske kunnat måla inom hemmets väggar och på fritidsbasis. Men som yrkeskonstnär hade scenen varit stängd, eller för den tiden inte normativt. För att finansiera sin studietid hade Birgitta Sundström studielån. Under Zorn och Carl Larssons tid var konstnärerna hänvisade till konstakademiens stipendier och välvilliga välgörare. Ett studielån ställer inga krav på vad du målar och hur konstverken utförs. De krav som idag ställs för att få studielån är att du fullföljer dina studier och att din inkomst under studietiden inte överskrider givna belopp. Ett stipendium eller bidrag från mecenater och konstakademien vid förra sekelskiftet ställde krav på vad du målade och att du målade. Konstnären var då hänvisad till givna ramar av vad som var så att säga av staten godkänd konst. Mecenaten kunde ha åsikter på utförandet. En konstnär kan även få stipendier och kulturbidrag idag.
Birgitta Sundström Jansdotters kvinnofigurer har en feminin och queer utstrålning, en ibland mörk och ledsam tillvaro. Det svarta ger en dyster och mystisk inramning tycker jag. Queer, som udda och annorlunda utifrån hur jag ser ut och min värld. Om kvinnofigurerna är queera i en homosexuell kontext så är det därför att betraktaren ser dem som queer i den bemärkelsen anser jag. Någon annan betraktare kan mer känna igen sig själv i kvinnofigurerna.
Publik och köpare. Jag tror att konstnärer är idag, som under förra sekelskiftet, är i lika stort beroende av en publik, köpare, beställare och kontaktät. Birgitta Sundström Jansdotters köpare är samlare, privatpersoner, och olika bolag.” Ofta är de högutbildade” säger Birgitta. Hennes publik är blandad vad gäller ålder. Den som söker konst med anknytning till populärkultur och dagens samhälle har kommit rätt. De som letar landskapsbilder eller efter någon nationalitet i hennes konst kan hitta det om de vill. De traditionella landskapsbilderna finns dock inte. ”Jag kanske inte når fram till dem som gillar landskapsbilder ” säger hon. De kvinnoporträtt hon gör anser jag är internationella, dock med en västerländsk bild av kvinnan. Men eftersom vi spelar roller och speglar oss i hennes kvinnofigurer och på det sätt hon målar på kan hennes konst hitta hem över allt anser jag. Hennes publik är global. Hon ställer ut på traditionella konstscener världen över. Men hon har även sin konst på youtube och facebook. Det gör att hon når ut dels till de som redan känner till henne, och dels till en ny kundgrupp som inte besöker de traditionella scenerna.
Representation Birgitta Sundström Jansdotter ställer ut på gallerier, museum, och deltar i konstmässor över hela världen. Hon har bland annat representerat Sverige på International Art fair i Korea 2008 På frågan hur hon blev inbjuden till International Art fair svarar hon ”Inbjudan till Korea kom genom en studiekamrat på Vrije Academie. Hon var koreanska och flyttade tillbaka till Korea 2008. Hon blev tillfrågad av anordnaren av Second Seoul International Artfair att ge namn på konstnärer ifrån Holland. Jag stod med i listan och blev uttagen. Vi var 2 stycken som blev utvalda. Jag hade en soloutställning där på mässan” På NordArt i Carlshutte Tyskland 2011[6] representerade Birgitta Sundström Jansdotter både Sverige och Nederländerna. Detta är en utställning som man kan söka till. Av 2500 konstnärer från 55 länder, valdes 250 konstnärer ut och Birgitta Sundström Jansdotter var en av dem. I de två utställningar som jag nämner här representerar Birgitta Jansdotter Sverige och Nederländerna i egenskap av ursprung och medborgarskap. Det är inte Sverige som nation som valt konstnärer till dessa mässor. Jag vill visa på skillnad att bli utvald av staten eller bli utvald av en jury eller liknande till konstmässa. Att bli utvald av staten innebär att staten, nationen vill visa upp vilken typ av konstnär eller konstverk som de anser vara en god nationell representant. Då kanske staten väljer någon där syftet med konstverket passa in i statens program, gott eller ont. Att söka till en konstmässa eller bli utvald av en jury utanför statens kontroll handlar om konstmässans syften. Det kan vara typ av konst; kontemporär konst, kvinnliga konstnärer, unga konstnärer, akvarell, speciella motiv etc. I texten Kan Subaltern tala? resonerar Spvika om vem som representar vem när den som blir avbildad blir representerad ”vertreten” eller framställd ”darstellen”.[7] Någon för min talan, eller så blir jag bli omtalad, avbildad utifrån de föreställningar som den som avbildar har. Om vi har en föreställning eller den som avbildar har en föreställning om hur svensk midsommar ser ut, då är det den bilden av svensk midsommar som visas för omvärlden. Den som inte har firat svensk midsommar utan bara får se den på bild, eller läsa om den i text skapar sig en föreställning om svensk midsommar utifrån det. Den bilden kan då bli den gängse bilden, fast det finns flera sanningar bortom bilden. Då är det skönt med Birgitta Sundströms Jansdotters konstverk utan titlar. Publiken kan själv avgöra vad de ska föreställa och lägga sin egen värdering utifrån sina egna erfarenheter i konstverken.
Slutsats På min fråga, Hur ser du på nationell identitet i konstsammanhang? Svarar Brigitta Sundström Jansdotter: ”Jag som svensk här i Holland har en fördel. Holländare älskar Sverige. Jag kommer med i utställningar med skandinavisk prägel. Blir intervjuad osv pga att jag har svensk härkomst. Jag har representerat Sverige i Syd Korea 2008. I Tyskland 2011 representerade jag Sverige och Holland. Jag blir mer och mer Holländare med ett svensk ursprung. Jag har två länder i mitt blod. Min son är född här och jag har bott här nu i 12 år.” Birgitta Sundström Jansdotter har representerat Sverige vid några tillfällen. Ingen av de två gånger jag redovisar här har Sverige som nation valt henne som svensk representant. Birgitta Sundström Jansdotter har blivit utvald av en curator, en konstnärlig ledare eller en konstnärlig jury för respektive mässa. Det är en möjligt att hon blev utvald för att hon har svenskt ursprung eller för att hon bor och arbetar i Holland. Det är också möjligt att hon blev utvald för att hennes konst och motiv passade in på konstmässornas teman. För att få svar på dessa frågor bör kuratorn på respektive mässor intervjuas. Den konstpublik som såg Zorns konst i Tyskland uppfattade honom som fransk, då han uppgav sin Parisadress.[8] När konstpubliken förstod att Zorn var av svensk nationalitet ville de veta mer om honom. Det kan vara möjligt att konstpubliken uppfattar nationell idetentitet med vilken adress du uppger. Om motivet ska uppfattas som en speciell nationell identitet kan det bero på hur betraktaren uppfattar motivet. Det svenska som motiv vi kan se i Birgitta Sundström Jansdotters konst presenteras i den mening som kommer från konstnärspresentationen för NordArt fair, Tyskland. “Missing her native country, she incorporates parts of the Swedish landscape rendered by imagination and her memories.” [9] Det är möjligt att publiken uppfattar hennes konst som svensk för att det finns för dem svenska element i konstverken. Jag uppfattar hennes konst som internationell, men jag uppfattar Birgitta Sundström Jansdotter som en svensk konstnär som bor i Holland. Jag uppfattar hennes nationella identitet som svensk bara för att hon är född i Sverige. De tillfällen då nationell identitet inte har någon betydelse kan vara då vi endast ser på tekniken att måla. Jag tror att så fort vi får reda på vem som målat eller ser motivet skapar vi oss en bild av en nationell identitet.
Arbetsprocessen Jag började med att leta på nätet vilka konstnärer som finns där jag bor. Jag hittade då Huddinge konstnärsklubb. På hemsidan sökte jag igenom vilka konstnärer som var intressanta och då hittade jag Birgitta Sundström Jansdotter. Jag valde henne för att hon är född i Sverige men bor och verkar utomlands. Sen hennes konst, som hon skriver på hemsidan, handlar mycket om människans ständiga rollspel. Jag tänkte att det kunde bli ett spännande möte i min uppgift.
Jag tog kontakt via mail då Birgitta Sundström Jansdotter är bosatt i Nederländerna. Via mail har hon svarat på mina frågor. Hon har också varit behjälplig med några länkar till ett par utställningar hon har varit med på. Jag fick även en länk till det konstnärskollektiv hon tillhör. Vidare har jag sökt om henne på internet, där har jag läst hennes hemsida, tittat på Youtube och andra sidor där hon har gjort intervjuer eller recensioner om hennes utställningar. De bilder på hennes konstverk som finns nedan har jag hämtat från hemsidan, där har jag även hämtat hennes cv.
TULP Magazine – Scandinavië, 2012
Goede kunst moet je raken Zweedse kunst van Birgitta Sundström Jansdotter
In 2001 kwam de Zweedse kunstenares Birgitta Sundström Jansdotter naar Nederland. Hiermee sloeg ze een nieuwe weg in, voor haarzelf, maar vooral haar kunst. Toch blijft Zweden onlosmakelijk verbonden maar haar schilderijen. “Als ik Zweden mis, begin ik bossen te schilderen”
Al van jongs af aan was Birgitta Sundström Jansdotter al bezig met schilderen en tekenen. Toch was haar stap naar de kunstwereld niet zomaar gezet. “Ik was twintig jaar oud, had een goede baan maar was niet gelukkig. Ik twijfelde om alles achter te laten en te beginnen met een kunstopleiding, maar ik durfde het niet. Tijdens een vakantie door Italië stond ik in Napoli op een markt en ineens bedacht ik me dat ik de kans voor het grijpen had. Het wordt nooit meer saai. Je hoeft alleen maar te beginnen.”
In 2001 verliet ze Zweden om zich te vestigen in Nederland. “Door mijn komst naar Nederland ben ik anders gaan schilderen. De strakke, moderne (architectuur) (en) design van Nederland heeft mijn werk beïnvloed. Daar ben ik heel dankbaar voor, ik wilde een andere weg inslaan, grenzen verleggen en verder komen.” Een niet optimaal werkende digitale camera hielp aan haar nieuwe schilderstijl. “Alle foto’s waren overbelicht en de gezichten kwamen er heel wit uit te zien. Dit effect vond ik ontzettend mooi en werd de basis van mijn nieuwe schilderstijl. Op die manier krijgt het een schoon, modern effect, meer simplistisch dan het in werkelijkheid is.” Na zeven jaar hard werken, had Brigitta eindelijk haar eigen stijl gevonden. Dit werd bevestigd door in 2007 de Jacob Hartogprijs te winnen. In het juryrapport wordt de aangename raadselachtige lading, almede het technisch hoge niveau van haar werk geprezen.
De schilderijen van Brigitta zijn groot en laten zich kenmerken door het gebruik van zwart en wit in combinatie met een sprekende contrastkleur. Haar werk heeft een andere duidelijk overeenkomst: vrouwen. “Momenteel schilder ik alleen vrouwen. Ik heb mijn eigen gezicht genomen als uitgangspunt en vanuit daar ben ik mijzelf verder gaan verdiepen in vrouwen.” Het zijn sterke, zelfbewuste vrouwen, met een zweem van kwetsbaarheid. “Ik kies voor sterke vrouwen omdat ik een voorbeeld wil geven aan andere vrouwen. Ze zijn niet alleen maar mooi, ze moeten iets uitstralen; ze kijken je aan en dagen je uit.” De kunstenares heeft een duidelijke voorliefde voor kapsels, kleding en patronen en dit is duidelijk terug te vinden in haar werk. “Veel dingen die ik heb meegemaakt komen terug in de schilderijen.” Zo ook haar Zweede roots: “Er zijn momenten dat ik Zweden mis, dan begin ik bossen te schilderen. Daar is natuur nog puur, woest en ruig en kun je je echt vrij voelen. Hier in Nederland zijn er ook bossen, (maar dat voelt meer als een aangeplant park) maar niet zo uitgestrekt als in Zweden. De sneeuw in sommige doeken is ook geïnspireerd door Zweden, maar de sneeuw mis ik trouwens niet, dat was altijd heel vervelend.”
Ik probeer vervreemding te vatten in mijn schilderijen. Door bijvoorbeeld een voet of arm weg te halen of bepaalde elementen in het doek toe te voegen. Ik wil niet te veel informatie weggeven in het schilderij, het is leuker om het weg te laten. Er zitten verhalen verborgen in het schilderij en ik wil dat de toeschouwer dat voor zichzelf invult. Wat gebeurt er allemaal? Waar gaat het over? Omdat Brigitta haar toeschouwers wilt uitdagen, geeft ze al haar werken bewust geen titel. “Als ik mijn werk een titel geef, neem ik de mogelijkheid van interactie weg. Het mooiste voor mij is als de mensen iets voelen bij mijn werk. Het is een vorm van samenwerken. Ik doe de eerste helft, ik maak het schilderij, het is aan de toeschouwer om de rest in te vullen met hun eigen geschiedenis. Goede kunst moet je raken. Als je bij het zien van mijn werk alleen maar denkt: mooi, dan heb ik mijn doel niet behaald.”
Als inspiratiebron gebruikt ze het leven, alles om haar heen zoals kranten, tv, internet, vrienden en familie. “Ik werk intuïtief, helemaal op gevoel, dan komt het er ook puur en authentiek uit. Voordat ik aan een nieuw doek begin, is het een soort mixer in mijn hoofd, van alles wat ik heb gezien en wat me is bijgebleven, tot op een bepaald moment mij precies helder voor de geest staat wat ik wil maken.( Voordat het schilderij klaar is, kan ik drie weken verder zijn.) Voordat de voorbereiding van het schilderij klaar is kan ik 3 weken of meer verder zijn. Het is echt een proces. Ik probeer mijn ogen open te houden en zo veel mogelijk om me heen te ontdekken. Dat houdt me levend. Je moet voor het leven blijven open staan en nieuwsgierig blijven. Wat zal ik over tien jaar schilderen? Ik ben zelf ook benieuwd! life is a gift, it needs to be unwrapped!
In dialogue with Birgitta Sundström Jansdotter Posted on August 21, 2012 by barry
Hello Miss Sundström, who are you? am an artist/ painter, born in Sweden. But I moved to The Netherlands 11 years ago. What do you do? I am a painter, who works mostly with expressions, impressions. Women and their surroundings, the way they live.. I usually get inspired by my own life or stories around me. I make (kind of) a collage of these impressions, in my head and I get a vision about what I want to paint. This often leads to familiar images mixed with elements of estrangement.
I try to create some sense of alienation in my paintings… Sometimes I make an arm longer just because I think it looks better or I remove an arm or hand. I usually make quite big paintings, Not super big but they are not small It gives more of a direct impression…and actually…I don’t like to paint the heads too small. I love to put the soul in their eyes and that is not so easy if the paintings are really small. The most important in my paintings are the eyes. I see, it’s also more confronting for the viewer because they can relate to it easier? Yes that’s true What aspect of women are you most drawn to? In my latest paintings I have been working a lot around relationships Good or bad love. How it feels when it goes wrong… So what did you find out about love? That it is not so easy…. the older you get the harder it is…. to find real love Why is that? If I had that answer I would not be single right now… haha Okay, I get it :-) I noticed none of your works (or at least, I couldn’t find one) have a title, why? Because I want to have an open dialogue with the viewer. I don’ t want to tell them what they should feel. I make half the painting and the rest comes from the viewer’s own history. I want to touch their souls if it’s possible. That’s why I don’t want to come up with ready-made solutions… My paintings have different meanings for everyone…. And I find that more appealing Why? Is it too personal? No. That’s not the reason…I want to touch the soul If they ask, I will tell my history
But people probably ask you about the meaning of your work all the time, no? No actually they don’t. Oh really? That’s weird They just stay in front of my paintings, usually for a long time, thinking…. It is seldom that they ask me something, actually. Maybe they’re afraid to ask, you’re paintings look kind of dark Hahaha…I look friendly, so I don’t think they are afraid of me… And if I’m there during an opening I usually introduce myself. They can ask me anything, but they usually talk about themselves… about how they feel Means you look like a kind lady Yes that’s what I meant. I don’t look scary at all!! :-) Well I see a lot of women there, beautiful women, they never look ugly or fat… very stylish women also Yes…I also like fashion and have a degree in that… I think that that is the reason for fashion in my paintings I also love photography…black and white… And a lot of my paintings are black & white
Where does this dark undertone come from? I like to set a special atmosphere…surrounding my women. Sometimes black, sometimes a bright color. Usually Black when I want to express feelings of sadness. Colors are gone. Then there’s a lot of sadness in your paintings.. Maybe half of them. There not always meant to be sad, despite the dark color…but sometimes. Sadness is also an easy impression to paint… And actually I paint better when I feel sad. Or make better paintings…hmmm Maybe because then I’m more in touch with the soul and feelings And I also express feelings easier then Yep, they look kind of emotional (your ladies), maybe because they have strange babies, and strange pets;-)? Hahaha Mandogs! They came from the long-term relation I had at that time. I was a little bit tired to always fix everything…. It came out in that kind of painting
Are you a sensitive person? Sometimes I am sensitive but sometimes not so much … I am a mix! Complicated lady? I don’t think so Quite normal Usually women are standing in front of my paintings laughing about something they recognize, I find that very amusing. I love humor!!! What do you think about women nowadays? I think that women nowadays are more independent than some generations ago. We marry for love and not for stability… If it doesn’t work out, we can always leave. That was harder before…. and a lot of people used to stick together because of their children. Most of the women have a job now! Maybe I am different …because I am from Sweden
True, but love fades slowly and then it dies… Not if you work on it and handle with great care! Most people don’t nowadays… That’s a pity But if you make that mistake one time… You usually learn to do it differently next time… You said earlier ‘Maybe I am different …because I am from Sweden’, what do you mean? In Sweden we learn from child that we are the same as the man. Same level. We work 40 hours a week and the housekeeping is also equally divided. I also have an education as electronic engineer…. part of it …because I chose to work with art… So I went another direction Most guys are afraid of strong women I know and that is what I am painting Now I get a better view:-) How did you end up in the Netherlands? I was supposed to go to the Provence to paint with a friend but she got sick. So I decided to go on, interailing on my own. First to Amsterdam, for a day and then to Paris, and in Rennes I met the father of my child. He is a Dutchman… After a year I moved to The Netherlands after a tryout for 3 months Oooh looove, toujours l’amour!! Yes!!! This is a big interview!!!!! Is it? How so? I thought it would be a few sentences…. I checked your website
You have to click on ‘read more’ hahahaha Omg hahaha I was in a hurry! I can see it now Funny! Thank you for your time Miss! Thank you Barry! Birgitta Sundström Jansdotter online:
Birgitta Sundström Jansdotter (1966, Sweden)
Through a variety of emotions and expressions, lines and patterns of the backgound, the portraits of Birgitta Sundstrom Jansdotter appear as central to any composition. The figures seem isolated and removed from their original context, as characters set to play their predefined roles recreating scenes of a predefined theatre. Making an obvious allusion to the movement of Pop-art, these portraits are taken away from images of the modern culture. Set at each time in different situations, the women looking down from the paintings make a distant referece to the modern way of publicity and advertisement through the use of the female icon, – idealized and beautified. Thereby, the familiar images of popular culture are being translated into the language of painting. But unlike pop art, mainly associated with the artists’ use of mechanical means of reproduction or rendering techniques, her images are carefully painted and the motifs of repetition are at each time given some new and exclusive traits. The intriguing and imperfect repetitions are either mirroring each other, either slightly differ from their original. While color adapts certain physicality allowing the figures to merge into the background and the background to contrast the figures. Through the means of this painterly reduction, Birgitta Sundstrom Jansdotter takes out the depth and profoundness of paint. However, through the hard-edged compositions, the collage of layers of paint, minimal pattern, and simplified shapes, the eyes gain the most prominent value. Centralized in the painting, they contrast the flatness of composition and seem to be mirroring the spectator. Often finding recourse in irony, she approaches subjects of popular culture and the sometimes banal and mundane elements of life. Missing her native country, she incorporate parts of the swedish landscape rendered by imagination and her memories. Jansdotter began her career in Sweden and lives since 2001 in the Netherlands . She has exhibited in galleries and art fairs in South Korea, China, Sweden, Italy, Belgium, Spain, Germany and the Netherlands. In 2007 she recived the Dutch Jacob Hartog ArtAward in The Hague.
Edsbergs-Kuriren 6 april 2011
Hollandsboende Birgitta Sundström Jansdotter får uppbackning av chargé d’affairen i Stockholm för hennes sedan 10 år nya hemland, ambassadrådet Pieter Ramaer; ett samarbete över försvinnande gränser.
Birgitta ger åskådaren mycket att göra
Gävle-födda Birgitta Sundström Jansdotter är en flicka på 45 vårar, som likt Sokrates inte vill ge några egna svar, men som med sin konst ställer frågor till åskådaren. Därför är alla hennes 40 nya målningar på Edsvik konsthall den 16 april ”utan titel”. Nej, ingen av bilderna är något ”porträtt”, varje ansikte har hämtat drag från flera olika personer. Hennes ”portalbild” (t.h.) är fylld med tecken; nej, det är inte ett hakkors man ser på hennes vänsterarm, men dess form skall provocera. Texten på hennes bröstkorg lyder: ”My intentions are good” dvs. ”Mina avsikter är goda”. – Det var något jag såg på en flickas T-shirt i San Fransisco som jag bara tyckte passade, säger hon. Eller sa’ hon Los Angeles!?
Birgitta har fått pris för sin konst i sitt nya hemland. Holländare känner sig mera hemma i Skandinavien än hos grannarna på kontinenten, det vet jag av egen erfarenhet. Att Birgitta vill visa varifrån hon kommer tar hon fram i sin stora målning av en typiskt svensk stuga med hennes andes flickor svävande omkring, som tankar över det ”gamla” hemlandet.
En av Birgittas till formatet minsta målningar är ett ”porträtt” som tycks ställa ansiktet i centrum för hur hon vill uppfattas. Ja, hela utställningen heter ”Människa.nu”!
Stilla provokationer; så skulle man kunna se Birgitta Sundström Jansdotters bilder. Ja, just det andra efternamnet ger väl en fingervisning åt vilket håll!? Vidstående målning av kvinnan i badkaret som ställt de vanliga badankorna åt sidan, ja, t.o.m. upphöjt Badankan till ett ideal, visar att männen fått intaga badankornas platser som lämpliga saker att låta guppa i skumbadet. Det går livligt till under ytan, det ser man på hur skummet svämmar över bräddarna. Eller, är det månne en manlig övertolkning? Döm själv!
Redaktör och ansvarig utgivare: Herman Gyllenhaal
Birgitta Sundström Jansdotter (1966) timmert voortvarend aan de weg. Voor 2001 woonde ze in Zweden waar ze een kunstopleiding volgde en een aantal exposities had. Daarna kwam ze naar Nederland waar ze zich als kunstenaar verder ontwikkelde. Inmiddels is haar ster rijzende en zijn we blij dat we onze leners een vervolg kunnen bieden op het aantal schilderijen dat wij eerder van Birgitta Sundström Jansdotter in de uitleen hadden opgenomen. Een kenmerk van haar werk zijn de vrouwen- en meisjesfiguren met hun indringende blikken. Ze kijken afstandelijk, maar hebben allemaal een grote aantrekkingskracht. Aanvankelijk waren de vrouwen zelf beeldbepalend, maar de laatste jaren zijn ze steeds meer ‘deel van het geheel’ geworden. Ze figureren nu in bizarre, surrealistische settings in combinatie met andere figuren en objecten. Hierdoor wordt een sfeer gecreëerd die beklemmend kan zijn, maar tegelijkertijd nieuwsgierigheid opwekt en vragen oproept. Birgitta Sundstrom weet haar ideeën in een sterke, heldere beeldtaal te vertalen waarin de herhaling en kleurcontrasten kenmerkend zijn voor haar huidige stijl. Ze schildert nu vooral in zwart en wit, hier en daar subtiel aangevuld met rood, paars of blauw. Marlous Schijlen, Kunstuitleen Gouda sept 2009
BUREN VAN ANDERE CULTUREN
ZWEEDSE KUNSTENARES BIRGITTA SUNDSTRöM JANSDOTTER VOELT ZICH ‘BLESSED ‘IN NEDERLAND
NIEUWERKERK AAN DEN IJSSEL- Veel mensen van buitenlandse afkomst hebben zich in de loop van de tijd in de gemeente Zuidplas gevestigd. Allen hadden ze een reden om hun geboorteland te verlaten en hier te gaan wonen. Hun levensverhalen zijn boeiend en verruimen onze blik op andere culturen en op landen en werelddelen van planeet aarde. Op die manier leren wij wederzijds van elkaar en vullen wij elkaar aan. Onze multiculturele samenleving weerspiegelt daarmee de grote wereld om ons heen en verbindt ons hiermee op een manier die ons allemaal ten goede komt.
Ditmaal maakten we kennis met de talentvolle Zweedse kunstenares Birgitta Sundström Jansdotter ( 44 ), moeder van zoon Anthony ( 8 ). Zij werd geboren in Gävle, een stad met ruim 68.000 inwoners en gelegen op minder dan 200 km van Stockholm, op de hoogte van het Finse Helsinki. De stad ligt aan de Oostzee en heeft het typische klimaat van Midden-Zweden met een gemiddelde temperatuur van minus 5 graden Celcius in Januari en plus 17 graden Celcius in juli. Birgitta kende een gelukkige jeugd en groeide op met 2 broers en een zus. Haar vader is eigenaar van een bedrijf in koeltechniek en warmtepompen en haar moeder begeleidde haar in haar jeugd met veel interesse voor de ontplooiing van haar creatieve talent. Birgitta over haar jonge jaren: ,, Wij waren buitenkinderen die ook bij kou in de winter en regen in de zomer altijd buiten waren te vinden. In de winter kleedden wij ons op de kou en met regen droegen we regenbroeken. Wij bouwden hutten in het bos en waren echte natuurkinderen. Vaak waren wij ook te vinden op ons zomerhuis aan het water. Op mijn vierde jaar tekende ik al gezichten en op school kreeg ik daarna hoge cijfers voor creatieve vakken.”
KUNSTPERIODE
De eerste 20 jaar van haar leven woonde Birgitta in Gävle en heeft daarna opleidingen op het gebied van beeldende kunst en pedagogie in 4 verschillende plaatsen van Zweden gevolgd. Uiteindelijk viel haar keuze op schilderkunst en keramiek. In 2001 volgde zij de stem van haar hart, nadat ze in Frankrijk haar Nederlandse vriend had leren kennen, en vestigde zij zich in Nieuwerkerk. Over die eerste tijd in Nederland vertelt Birgitta: ,, Ik wilde zo snel mogelijk inburgeren, volgde direct een cursus Nederlands en ging studeren aan de Vrije Academie in den Haag. Verder maakte ik, door eigen initiatief, vanaf het begin, deel uit van de samenleving. Ik schroomde niet zelfs e-mails in het Nederlands te sturen, hoewel die toen vaak niet werden begrepen. Door mijn werk als kunstenares en door het organiseren van uitwisselingsprogramma’s tussen Zweedse- en Nederlandse kunstenaars, bouwde ik al snel een uitgebreide relatie-en vriendenkring op en maakte ik kennis met ambassadeurs en leden van het Zweedse-en Nederlandse koningshuis. Inmiddels heb ik deelgenomen aan meer dan 125 exposities in Nederland, Zweden, België, Spanje, Zuid-Korea en HongKong en binnenkort exposeer ik met 45 werken van 16 april tot 8 mei in de Edsvik Konsthall in Stockholm.” Dat het werk van Birgitta bijzonder wordt gewaardeerd, blijkt wel uit het feit, dat zij, uit 400 inzendingen, werd uitgeroepen tot winnares van de Jacob Hartog Prijs, een kunstprijs verbonden aan de Pulchri Studio in den Haag.
Over haar kunstuitingen vertelt Birgitta: ,, Ik ben sterk geïnteresseerd in de mens en diens omgeving en de nadruk in mijn schilderwerken ligt op het samenspel van de mens onderling en met zijn omgeving. Voor mijn beelden kies ik altijd een soort menselijke vorm, waarbij hoofd den romp volstaan en veel aandacht wordt besteed aan de gezichtsuitdrukking. Ik werk momenteel niet met beelden, maar dat komt weer.”
CULTUURVERSCHILLEN
Gevraagd naar verschillen tussen Zweden en Nederland antwoordt Birgitta: ,, Er zijn veel overeenkomsten tussen beide landen. Zo is het eetpatroon ongeveer gelijk, want wij eten bijvoorbeeld ook pannenkoeken. Het drugsbeleid is echter in Zweden aanzienlijk strenger en ook houdt een Zweed zich meer aan regels. Een Nederlander is vaak directer in zijn uitingen en zegt op straat en in openbare gelegenheden vaak gedag, wat Zweden niet doen, wanneer zij iemand niet kennen. En drie kussen bij ontmoetingen kennen Zweden ook niet; daar blijft het bij een hand. Zelf ben ik wat dat betreft spontaner. Verder vind ik het aanbod van scholen in Nederland gevarieerder.”
HEIMWEE
Birgitta kent geen heimwee naar haar geboorteland. Dit komt enerzijds door het feit, dat zij haar Zweedse familie en vrienden regelmatig ziet en anderzijds doordat zij zich prima aan de Nederlandse samenleving heeft aangepast. Zo spreekt zij nu perfect Nederlands en heeft hier, mede door haar werk, een aanzienlijke vriendenkring opgebouwd. Door het organiseren van uitwisselingsprogramma’s tussen Zweedse-en Nederlandse kunstenaars toont zij aan Zweden het leven in Nederland en aan Nederlanders laat zij zien hoe Zweden leven. Zij voelt zich ‘blessed ‘ door alle mogelijkheden die haar in Nederland werden en worden geboden, maar zal nooit verloochenen, dat zij een Zweedse van geboorte is. Ongetwijfeld zullen wij nog veel van haar horen, want Birgitta is een kunstenares die, terecht, behoorlijk aan de weg timmert.
CEES VISSER, 2008
Vanaf 2006 is Birgitta lid van Pulchri Studio, waar zij in 2007 prijswinnaar werd van de Jacob Hartogprijs. Birgitta heeft geëxposeerd in Zweden, haar geboorteland, in België, Italië, Spanje en Nederland. Het werk van Birgitta onderscheidt zich door een realistische weergave van een surrealistische wereld. Bekende taferelen in een onbekende omgeving. De toepassing van kleur versterkt het onderwerp en laat het gehele werk opvallen. Vrouwen zijn veelal het onderwerp in het kunstwerk. Deze vrouwen hebben meerdere lagen waardoor er emoties naar boven kunnen komen die de kijker kan ontdekken en ondergaan. www.zweedsekunst.nl (deel van persbericht Pulchri studio 2008)
PulchriBlad 2008
Mijn naam is Birgitta Sundström Jansdotter en ik kom uit Zweden. Ik kwam naar Nederland ongeveer 8 jaar geleden.
Ik sta bekend als kunstenaar die vooral werkt met de menselijke emoties.
Waarom schilder ik alleen maar vrouwen?
Misschien omdat ik zelf vrouw ben. Het lijkt mij meer interessant. Ik ben ook zeer interesseert in kapsels en moei kleren. Dat is meer beperkt bij een man. Als ik nu niet transvestieten willen schilderen. Wanner ik kwam naar Nederland toe had ik in de gedachten om in een andere richting met mijn schilderijen te gaan. Wanneer mijn zoon een jaar was had ik de mogelijkheid om een dag in de week gaan schilderen en een atelier was dan niet wat ik wilde voor een dag. Dan hoorde ik van een collega dat in den Haag kon ik een werkplek voor een dag per week vinden. Daar stond ik als eerst allen mijzelf te schilderen met een spiegel in mijn hand. Ik had geen idee waar de weg was om vernieuwing te vinden.
Na een jaar of twee en een Antal portretten op verschillende manieren wiste ik hoe ik verder wilde. Ik was heel interesseert in de geschiedenis van de kunst en heel veel van de manierisme. Niet dat ik wilde alles weten over de kunstenaars maar de kunstwerk zelf vond ik interessant. Daarna vond ik het boeiend met een soort vervreemding in mijn schilderijen te maken. Dat iets niet klopte maar toch wel. Dat je moet denken over wat niet helemaal klopte en soms dat de hersen toch het toevoegde wat daar niet was. Bijvoorbeeld maakte ik geen haar maar de hersen maakte zelf de haar aan.....
Ik ben nu bezig met tweelingen of drielingen in mijn schilderijen. Voor mij meer interessant en ik vind het leuk om toch een klein verschil tussen de tweeling te maken en dan staat de betrachter dat te bekijken...wat is de verschil...
Wat voor gedachten zit achter je kunstwerk?
Ik kan een voorbeeld geven. Ik heb een schilderij gemaakt, die hang in april vorige jaar in de ledententoonstelling. Het is een vrouw met een mooie jurk zij duwt een kinderwagen van zich weg. In de kinderwagen zit een man. Ik denk dat ik wil toch een del van de leven van een vrouw verbeelden. Hoe is het om vrouw te zijn. Sommige vrouwen moeten alles doen voor een man. Alsof je 2 kinderen thuis heb en niet alleen een. Ik wel benadrukken dat ik maak verhalen. Het hooft niet over mijzelf en mijn leven om gaan. Als ik hoor een zin of ik iets ziet in de krant of op de TV sla ik het op of spaar ik een uitknipsel. Het zit daar achter en opeens krijg ik en idee en die ga ik over denken. Hoe kan ik het best uitvoeren?
Waarom heb je geen titels voor je schilderijen?
Mijn eerste 60 schilderijen hadden dat wel maar het begon een beetje te vervelen. Ik zat vaak achteraf wanner de schilderij af was om een titel te verzinnen. Ik wist wel wat mijn bedoeling met de schilderij was maar ik vond dat mensen toch zijn eigen weg vond in mijn schilderijen. Ik meen dat ik maak de ingang voor de schilderij en de betrachter maakt de verhaal af. Ik vond het meer en meer interessant wat van de betrachter uitkwam. Ik wilde niet meer op voorraad vertellen wat voor richting zij moeten denken om mijn schilderij te begrijpen. Iemand staat voor mijn schilderij en maakt die af met zijn of haar geschiedenis van het leven. Die trekt het uit wat voor zij belangrijk is. Wat zij zit mee of heb meegemaakt. Vaak denken mensen dat ik heb dezelfde meegemaakt of als zij voelen verdriet of vreugde dat ik heb dezelfde gevoeld. Maar ja ik heb van alles gehoord door de jaren en ik heb allen een klein deel van het zelf meegemaakt. Mijn eerste gedachte is wel dat ik wil iets schilderen dat iets opwekken bij een mens.
In 1994 heb ik voor het eerst mijn werk laten zijn aan de buitenwereld. Ik woonde toen in Luleå, in het noorden van Zweden. Daar studeerde ik kunstpedagogie. Het werk dat ik toen maakte was erg primitief. De mens stond al centraal en er wordt gespeeld met invallend licht en donkere vlakken. Geïnspireerd door de 17e -eeuwse Hollandse meesters die dit ook deden. Waarschijnlijk ook omdat ik 6 maanden in het donker zat en alleen het noorderlicht te zien had gevolgd, door 6 maanden licht vanwege de middernachtzon waarbij men bijna niet kan slapen. Deze invloeden hebben er waarschijnlijk voor gezorgd dat ik nog steeds met lichtinvallen wil werken in mijn werk.
Na deze twee 'vreemde' jaren ben ik naar het zuiden afgereisd. Stockholm was, en is, het centrum van de kunst in Zweden. Daarnaast was de zomer warmer en de winter minder koud. Hier heb ik nog een vervolgstudie in de pedagogie gedaan. Hier heb ik ook mijn eerste echte studio opgebouwd. Diep verborgen onder een gebouw had ik 40 vierkante meter tot mijn beschikking om te werken. Daar schilderde ik en werkte ik met keramiek. Deze donkere plek had als enig lichtval enkele smalle ramen aan de bovenkant waardoor de lichtinval niet altijd perfect was. Deze heeft mij wel geïnspireerd. In deze nieuwe omgeving ben ik mijn stijl verder gaan ontwikkelen. Licht en donker waren nog steeds leidend maar, er kwam meer kleur in mijn werk. In Stockholm ben ik verder gegaan met exposeren. In Zweden is het gebruikelijk dat de gemeenten zich inzetten voor beeldende kunst. Dit doet men door middel van kunsthallen. Bij de kunsthal in Stockholm heb ik een tentoonstelling gehad waarbij men geballoteerd wordt. Na deze tentoonstelling heeft de directeur mij een solo expositie aangeboden.
Deze expositie was het begin van veel werk in Zweden. In Stockholm heb ik in het jaar 2000 ruim 12 exposities gehad. Van de eerder genoemde kunsthal ook in galeries en tot aan het Stockholms Länsmuseum, het provinciale museum. Terugkijkend kun je wel zeggen dat ik op het punt van doorbreken stond. Ik zal het nooit weten want nog geen jaar daarna heb ik mij in Nederland gevestigd.
Volledig opnieuw beginnen waarbij ook mijn stijl weer omgegooid ging worden. Amsterdam, Rotterdam en Den Haag geven mij een nieuwe inkijk in de kunst zoals ik die maak. Daarnaast is het zoeken naar mijn eigen ik. Deze nieuwe invloeden moeten in banen geleid worden. Deze houvast vind ik in Den Haag bij de Vrije Academie waar ik vier jaar een werkplek heb gehad. Hier heb ik mijn atelier gehad, mijn werkplek, mijn klankborden. Een dag in de week, soms zelfs twee hele dagen heb ik hier gewerkt. Meer was op dat moment niet mogelijk voor mij. Door deze nieuwe invloeden en contacten ben ik verder gegaan en gekomen. Het creëren van mensen, al dan niet in een omgeving, waarbij gespeeld wordt met het licht. Nog steeds komt het licht terug waarmee ik ben begonnen in het hoge noorden. Nu met 'zuidelijke' invloeden. Warmte afgewisseld met kilheid. Soms zelfs in een schilderij.
In Nederland ben ik nu ruim zes jaar. Nog steeds heeft het licht en de mens een grote invloed in mijn werk. Het is veel veranderd vergeleken met dertien jaar geleden. Maar zelf kom ik nog steeds herkeningspunten
JURYRAPPORT (van Jacob Hartogprijs)
Birgitta Sundström Jansdotter weet haar werk een aangename raadselachtige lading te geven. Birgitta lijkt zich geïnspireerd te weten door beelden uit de Franse Renaissance. Het werk is opvallend in zijn eenvoud. De monumentale vormgeving grotendeels monochroom geeft het werk een abstracte dimensie. Haar verfbehandeling in acryl is technisch van een hoog niveau. Pulchri Studio, Den Haag, 6 april 2007
Birgitta schildert sterke portretten van zelfbewuste vrouwen met een zweem van kwetsbaarheid. Met een verscheidenheid aan emoties staan de portretten van Birgitta centraal in de compositie van het schilderij, doorkruist met lijnen en patronen die soms de hele achtergrond vullen. De figuren roepen associaties op met het vrouwelijke ikoon uit de reclame-industrie; geïdealiseerd en mooi. Via duidelijke referenties naar Pop-art contrasteren deze portretten met de hedendaagse cultuur. In tegenstelling tot Pop-Art, meestal geassocieerd met het gebruik van reproductietechnieken, zijn Birgitta’s beelden zorgvuldig geschilderd en krijgt elke reproductie steeds persoonlijke karakteristieken. De intrigerende en imperfecte herhalingen spiegelen elkaar, elke keer anders dan hun evenbeeld. Terwijl kleuren en lijnen fysieke trekken onderstrepen, versmelten de figuren met de achtergrond en wordt diepte ontweken. Tevens is de figuur sterk ontwikkeld, waardoor die in fel contrast staat met de achtergrond. In het geheel van krachtige lijnen, patronen en simpele vormen vragen de ogen de meeste aandacht. Centraal gepositioneerd op het doek contrasteren zij met de vlakheid van de compositie en lijken de blik van de toeschouwer te spiegelen. Alle schilderijen zijn “zonder titel” genoemd om niets van haar eigen overpeinzingen te verraden, omdat ze haar eigen belevingen niet de toeschouwer wil opleggen. Haar werk roept niettemin sterke persoonlijke herinneringen en emoties op, waarnaast elke voortbestaande uitleg nutteloos blijkt. Met een frisse benadering speelt zij met elementen uit de populaire cultuur en het alledaagse leven. Herinneringen aan haar geboorteland Zweden zijn haar inspiratiebron voor de landschappen en huizen. De gebruikte strepen en patronen vinden vaak hun oorsprong in traditionele Zweedse streek tradities. Jansdotter (1966, Zweden) is een kunstenares die haar carrière begon in Zweden en sinds 2001 in Nederland voortzet. Zij exposeerde in galeries en kunstbeurzen in Zuid-Korea (2nd Seoul New International Art Fair l), Zweden, Italië, België, Spanje en Nederland en ontving in 2007 de Jacob Hartogprijs. Galerie Noordeinde, Den Haag, 2009
Birgitta Sundström Jansdotter. Na acht jaar kunststudies en pedagogie heeft ze haar roeping gevonden in de schilderkunst en keramiek. Een ondernemende kunstenares, vijftig keer exposeerde zij al, vanaf 1994 in haar geboorteland en sinds 2001 ook op diverse plaatsen in Nederland waar haar atelier is. Van jongs af aan is ze al in de ban gegrepen door gezichtsuitdrukkingen. Haar kunstwerken die dateren uit de Zweedse periode zijn zuiver figuratief en met emoties beladen. De sombere lichtinval, alsof het nooit echt dag werd is eigen aan de Zweedse stijl. Haar doeken krijgen lichtaccenten alsof zij werden verlicht met kunstlicht, een schril contrast tussen dag en nacht. Birgitta start als een didact die gebeurtenissen omzet op doek, een spiegel van de tijd. Haar studio was een reflectie van de wereld om zich heen. Menselijke en herkenbare taferelen. We belanden in een Parijse sfeer in een laat 19e eeuwse postimpressionisme, een coloriet van Paul Cauguin met contrasten tussen hevige kleuren en donkere schaduwpartijen. Birgitta laat zich niet in een keurslijf wringen. De bezoeken aan Nederland en de zuidelijker gelegen landen zijn een keerpunt in de duisternis. De contouren worden scherper en de kleuren meer uitgesprokener. De Sundström-styl ontwikkeld zich en ze laat zich leiden door de intensiteit van het licht. Door gebruik van fotomateriaal als uitgangspunt wordt de werkelijkheid benaderd. De scherpomlijnde realistische weergave brengt ons in de sfeer van de popart. Je krijgt een speelse interpretatie van het expresionisme waarbij je portretten ziet de verwantschap tonen met de Amerikaanse modernist Andy Warhol en Chuck Close. Een citaat: Ik probeer duidelijk te maken dat ik schilderijen maak van foto's en dat niet de manier is waarop het menselijk oog ziet aldus Chuck Close. Birgitta weet een eigen sfeer te vatten die je meeneemt in de sterkte van haar portretten. Eigenzinnig en expressief.
Marleen van Duyse, Galerie van Duyse, Antwerpen, 2006